A GALIZA

 



Terra, de vágoas
terra, durmente
terra, maldecente
Galiza terra nosa
Galicia nosa terra
Galiza chora enteira
nos corpos errantes
de milleiros pola vida.
 
Augas, que corren ao mar
augas, que se perden sen máis
vida que creas o teu paso
como centos de gallegos
que emigraron polo mar,
Galiza, chora polos seus fillos
Galiza eterna no meu cantar
Galiza, ¿qué me estas a agardar?.
 
Daqueles emigrantes
naceu una nación
daqueles que partiron
roto, nos quedounos o corazón
vágoas, malditas vágoas
que nacen no solpor
vágoas, derradeiras vágoas
polo meu amor.
 
 
 
 
 
 
 
-trabajo ”INTRODUCCION O GALEGO”
Autor ©Rafa’s-
 
03/07/2023.

-Ideas que xorden na visita á casa museo de Rosalía de Castro en Padrón-.

-correccions Javier Portas-.




Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

QUE NO NOS CALLEN LA VOZ

SEXUALIDAD

BRINDIS -elegía-